Rozpustnik to jeden z tych filmów, w których kuleje historia (zawinił scenariusz albo montaż - trudno stwierdzić które w jakim stopniu...), nie rozumiemy często dlaczego postacie działają tak jak działają i jakie właściwie łączą ich relacje a mimo wszystko śledzimy ich losy bez cienia irytacji czy nudy. Co mnie trzymało przed ekranem? Po pierwsze świetne kreacje aktorskie po drugie wspierające je doskonałe zdjęcia. Johny Deep gra jak zwykle odważnie, z wyobraźnią i dystansem do samego siebie. Kroku dotrzymują mu odtwórcy ról drugoplanowych z Malkovichem i świetną Samanthą Morton na czele. Nie jestem w stanie odgadnąć, jakimi technicznymi sztuczkami posłużył się Alexander Melman ale jego zdjęcia dają niepospolite wrażenie autentyczności. Wnętrza toną w mroku, taśma jest wyprana z kolorów a ziarno dodaje charakterystycznego brudu. "Tak właśnie powinno to wyglądać!" – wyrywało mi się w myślach.

Jest dobrze i choć mogło być lepiej lub nawet dużo lepiej twórcom udało się donieść do ekranu tyle dobrego, że film ogląda się naprawdę przyjemnie.